Rooms-katholieke kerk zette carrousel in

Hoe simpel kan een nieuwe impuls zijn? Drie pastoors van de rooms-katholieke kerk hebben er dit jaar aan deelgenomen. Hun bisschop heeft een simpele carrousel gemaakt en drie pastoors een nieuwe uitdaging gegeven in een andere parochie. De pastoor van Apeldoorn ging naar Enschede, de pastoor van Enschede verschoof naar Ommen en de pastoor van Ommen belandde in Apeldoorn.

In protestantse kringen woedt een heidebrand over de vraag of pastores die langer dan twaalf jaar in een gemeente wonen niet zouden kunnen muteren. Het is een gevoelig onderwerp. Want enerzijds zijn er gemeenten die af en toe enige vernieuwing willen qua bemensing, anderzijds is men in protestantse kring overgeleverd aan de ‘vrije markt werking’ van wat haalbaar is op de markt van vraag en aanbod. In protestantse kring noemen we dat liever iets ideëler als ‘de eigen verantwoordelijkheid van de kerkenraad’.

In rooms-katholieke kring spelen die subtiele afwegingen niet. De ene pastor heeft zijn nek uitgestoken in een parochie en diverse kerken afgestoten. Het heeft tegelijk met zich meegebracht dat hij minder draagvlak heeft in zijn oude parochie. Dus grijpt de bisschop in en geeft de mensen een nieuwe standplaats. In het bisdom Utrecht gebeurt dat met een carrousel: pastoor Paul Daggenvoorde van Apeldoorn gaat naar Enschede; pastoor André Monninkhof van Enschede gaat naar Ommen en pastoraar Hans Hermens van Ommen gaat naar Apeldoorn.

Ik heb als classispredikant ook wel eens zoiets als een carrousel voorgesteld van predikanten die het wel leuk zouden vinden om te verkassen. Maar je kan dat alleen doen als de kerkenraad een vrijbrief geeft om de mutaties door te zetten. En dat is voor kerkenraden in een protestantse traditie vaak een brug te ver. Zelfs als men het wel nuttig zou vinden als de eigen predikant ‘een nieuwe kans elders zou krijgen’.

Foto: André Monninkhof, de nieuwe pastoor in Ommen