Foto: spandoek voor de Gereformeerde Kerk in Wierden

Ds. Pieter Dekker neemt afscheid van Wierden met comfort and challenge

Eigenlijk is het raar als de gemeente stijf in een bank gezeten Psalm 149 zingt. Want er staan zinnen in de psalm als ‘Trek Sion in een blijde stoet, uw Koning tegemoet’ en ‘En zo danst in het morgenlicht heel Gods volk voor zijn aangezicht’. Het waren die zinnen die ds. Pieter Dekker van de gereformeerde kerk in Wierden op het idee brachten om daadwerkelijk een dansgroep aan het begin van de dienst in een ‘blijde rij’ naar het liturgisch centrum te laten dansen. Ze deden het met het motto ‘Live is so magical’.

Het was niet de enige Engelse titel die in de dienst weerklonk. Pieter Dekker heeft een jaar in de Verenigde Staten gestudeerd en hij heeft er allerlei ideeën en ook contacten aan over gehouden. Het was te merken aan het einde van de overdenking, toen hij richting camera Engelstaligen apart toesprak. Je merkte het aan enkele liederen die een van de aanwezige koren zong. En het was hoorbaar in de samenvatting die Pieter zelf op sommige onderdelen van de liturgie gaf. ‘Het draait in het leven om comfort and challenge’ is een Anglicisme voor ‘genadeverkondiging en leefregel, (een citaat van Sake Stoppels, zoals Pieter later persoonlijk uitlegde)’. De voorbeden heten in Amerikaanse kerken ook wel ‘de gebeden van de gemeente’. En als leidend motief voor de prediking koos Pieter voor ‘The future is now’.

Het was de officiële afscheidsdienst van ds. Pieter Dekker, nadat hij tien jaar in Wierden heeft gewerkt en daarvoor achtereenvolgens in de gemeenten Twijzelerheide, Vorden, Zutphen, Velp en Meppel. Meppel op de grens van Drenthe en Overijssel is ook de plaats waar Pieter Dekker en Johan Pap naar toe gaan, nu het emeritaat van Pieter begint. Op 1 april 2024, de formele datum dat het pensioen ingaat en de verjaardag van Pieter, is er nog een afscheid van de gemeente. Maar de oudejaarsdagdienst werd toch aangemerkt als het afscheid van de actieve dienst na veertig jaar gemeentepredikant te zijn geweest.

Pieter Dekker had voor zijn afscheid als tekstgedeelte het laatste hoofdstuk van het laatste bijbelboek gekozen. Openbaring 22: 6-21. Hij had in de beamertekst drie verzen cursief laten drukken. Ze hadden allen met de belofte van Jezus te maken, dat Hij spoedig komt. Pieter heeft in veertig jaar veel meegemaakt. De verandering zit ingebakken in het leven van een mens. ‘Alles wisselt op Zijn wenken’, zong hij de gemeente voor vanaf het spreekgestoelte. En toch was er door al die gemeente-ervaringen heen een steeds terugkerende teleurstelling: namelijk dat de Here Jezus nog niet teruggekomen is. Het wachten duurt lang.

Als dominee heeft Dekker dat wachten leren duiden als een consequentie van Gods liefde. God heeft geduld met de wereld, opdat er niemand verloren hoeft te gaan. Hij kritiseerde daarbij de levensstijl van ons mensen, die onheil aanricht of simpel op genieten uit is. Het gaat naar de smaak van Pieter Dekker in de bijbel in de eerste plaats om genade. En hij vroeg de mensen of ze dat konden accepteren. ‘Genade begint met het inzien hoe we er aan toezijn met elkaar. Dat we het offer van Christus nodig hebben. En dan breken’. Het laatste woord van een mens is uiteindelijk: Ik ben het niet waard. En dan klinkt alsnog Gods: Nochtans.

Ds. Huib Donken sprak ds. Pieter Dekker toe namens het Wierdens Interkerkelijk Overleg en de classis Overijssel-Flevoland. Ds. Kees Benard sprak namens de kapel en de werkgemeenschap. Voorzitter Jan Valk gaf stem aan de dank namens de gemeente. De kinderen hadden voor de predikant als afscheidscadeau allen een vuurpijl gemaakt. Toevallige passanten van de kerk kon het vertrek van de predikant niet ontgaan: Er was een spandoek bij de deur aangebracht met zicht op de straat waar de dominee in enkele outfits was te zien en de tekst was kort en krachtig: ‘Pieter Bedankt’.

Foto onder: fragment van de openingsdans