Inkopen doen via internet

Tegenwoordig kopen steeds meer mensen hun spulletjes via internet. Dat is nog een hele kunst. Veel mensen sturen later de spulletjes weer terug. Ze hadden er andere verwachtingen van. Hoe lastig het is iets via internet te regelen, merkte ik, toen we aan het einde van onze vakantie een hotelkamer wilden boeken. Ik zal u vertellen hoe dat ging.

We kwamen van een camping uit Polen. We waren met een tent. Onderweg naar Dresden hielden we de buienradar in de gaten. De vooruitzichten waren slecht. Op een gegeven ogenblik begon de automatische ruitenwisser heen en weer te gaan. En na een poosje kwam het water met bakken uit de lucht.  

Mijn vrouw keek op booking.com en vertelde dat er in de buurt van Dresden goedkope appartementen zijn. ‘Ik heb hier een kamer voor twee personen, twee nachten, voor 70 euro in totaal’.

Ik zei: ‘Dat is geen geld. Laten we gelijk maar boeken’. Ik reed een parkeerterrein op, keek even in het scherm, ‘nog 1 kamer beschikbaar’ las ik en ‘klik’ de reservering was gemaakt. We reden verder en onderweg vertelde mijn vrouw wat je allemaal in Dresden kan zien. De Frauenkirche. De Elbe. Het museum van Karl May, mijn favoriete jeugdschrijver die de typetjes verzon van Winnetou en Old Shatterhand.

We meldden ons twee uur later bij het etablishement. Een jonge vrouw stond ons te woord. ‘Ah, sie sind Klaus von der Kampf. Herzlich Wilkommen. U weet’, ging ze verder in hoog-Duits, ‘dat u een bijzondere kamer hebt gehuurd? U slaapt op de hooizolder’. Ik begon te lachen en dacht dat ze een grapje maakte. Maar het was serieus. Iets van een nieuw marketingconcept.

Mijn vrouw keek beteuterd en schudde ‘nee’. ‘Wij gaan niet in het hooi slapen’. ‘Het is om het even’, zei de Duitse gastvrouw. ‘U hebt geboekt. U moet betalen. Maar het staat u vrij er niet te gaan slapen’. ‘Er staat helemaal niets van een hooizolder in booking.com’, zei ik. ‘U moet even doorscrollen’, zei de vrouw, ‘zie, hier onderaan staat het’.

Ja, en dan ben ik een echte Nederlander. Ik ga niet een tweede kamer boeken en betalen. We belandden op een hooizolder met drie bakken hooi. De directie had muizen en spinnen op de muur laten tekenen. Er stond een vork in het hooi, en een greep. Er lag een zeis. Alles om je in de stemming te brengen. Nou die stemming zat er goed in bij ons. ‘U bent de enige huurder’, stelde de Duitse gastvrouw ons gerust. ‘Dat vermoeden had ik al’, zei mijn vrouw. 

Dat is wat ik bedoel: Het is nog een hele kunst om je inkopen via internet te doen.