Prijsstijgingen

Het is hommeles met ons geld. De prijzen vliegen de pan uit. Dat geeft problemen. Vooral voor mensen met een laag inkomen. Vandaar dat een dominee in Ommen mensen oproept hun energietegemoetkoming van de overheid beschikbaar te stellen voor mensen die van energie afgesloten dreigen te worden. We weten dat tien procent van de mensen in de gevarenzone zit.

Ik merkte de prijsveranderingen voor ‘t eerst bij de tandarts. Voor de coronacrisis kon ik een stifttand krijgen voor 1200 euro; ik kwam er na de eerste coronacrisis op terug en moest er 2000 euro voor betalen; als ik er twee nam kreeg ik korting op de tweede tand, dat wel.

Ik heb er oude boeken op nagelezen. Je had hyperinflatie in Duitsland in 1922, 1923. Als je daar ‘s ochtends een tube tandpasta kocht, betaalde je 3 mark, ‘s avonds kostte dezelfde tube al 30 mark. Het probleem ontstond door de herstelbetalingen die de Duitsers moesten ophoesten. Dat konden ze niet. Arbeiders gingen staken. Maar hadden wel salaris nodig. De overheid lostte het salarisprobleem op door de drukpersen aan te zetten. Binnen de kortste keren was de Mark geen stuiver meer waard.

Wij hebben niet met hyperinflatie te maken, maar als je let op prijzen van huizen heeft ieder wel een gevoel dat de betaling niet in verhouding staat tot het product. En dan de benzineprijs. Door de grens van twee euro heen. Ik begrijp de uitbater wel die mensen zijn café in lokte met het uithangbord: ‘Bier nu goedkoper dan benzine. Kom bij ons tanken’.

Het doet me denken aan de derde helft die we als mannen plannen na een sportwedstrijd. Het gaat dan geregeld over nieuwe spulletjes die iemand heeft gekocht. Het eindigt vaak met de verzuchting: ‘Dat was een rib uit mijn lijf’, waarop we troostend zeggen: ‘Maar ja, je kunt het er zelf niet voor maken’.

Aan dat laatste twijfel ik steeds vaker. Een maandkaartje fitness met trainer; tachtig euro. Kan voor niks als je gewoon uit je huis begint te rennen.

Het vreemde is, dat niet iedereen evenveel last heeft van de prijsstijgingen. Het raakt vooral arme mensen. Maar je ziet het vaak niet aan de buitenkant. Juist arme mensen zoeken bij de kringloop naar tweedehands merkartikelen. En als kinderen niet mee kunnen doen met het schoolreisje, blijven ze gewoon thuis. Ze drukken ‘m.

Maar dat wordt anders deze winter. Want de energieprijzen stijgen. Gas. Elektrisch. Dan moeten arme mensen wel uit de kast komen. Want als ze de energienota niet meer kunnen betalen, worden ze afgesloten.

Goede actie dus van de diaconie in Ommen. En inmiddels ook in Zwartsluis. En in Rijssen.  Als iedereen die luistert en de energiebonus van Rutte niet nodig heeft het belastingvoordeel gunt aan anderen die het wel nodig hebben, krijgen we er met elkaar verder geen armoede over.