Kan je Joodse en Palestijnse ervaringen op één lijn zetten? 

‘Woorden doen er toe’. Onder die kop reageert ds. Arjen van der Spek uit Zwartsluis in kritische zin op een reisverslag van ds. René de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk, naar de Westbank en de Palestijnse gebieden. Het artikel is als opening van het Gezamenlijk Zondagsblad opgenomen op de voorpagina.

De Reuver maakte in zijn verslag een vergelijking tussen de moord op de joden in de oorlog en de situatie die de Palestijnen meemaken tijdens de bezetting van de Westbank. De toch al broze verhoudingen tussen joden en christenen komen daarmee verder onder druk te staan, legt Van der Spek uit. Uiteindelijk is de alinea geschrapt waarin de industriële moord op de joden en de moeilijke situatie van de Palestijnen onder één noemer worden gebracht.

Maar Arjen van der Spek blijft kritisch. Hij schrijft: ‘Het blijft vreemd dat niemand in de omgeving van De Reuver heeft gemeld dat zo’n uitspraak niet kan. Dit zwijgen kan de gedachte oproepen dat in de top van de PKN ook zo wordt gedacht’. De opmerking van Van der Spek is relevant, gelet op het feit dat de PKN zegt te werken aan een nieuwe geactualiseerde nota over het Midden – Oosten. Daarin is van ouds een spanning te herkennen tussen enerzijds de lijn die onder meer door Kerk in Actie wordt verkend, waarbij vragen van gerechtigheid richting het Palestijnse volk van belang zijn en anderzijds het belijden van de Protestantse Kerk aan de orde komt, waarin ‘onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël’ is verwoord. Dit laatste is een citaat uit de kerkorde van de Protestantse Kerk, verwoord in het gedeelte met de Romeinse cijfers (art. I.7), waarmee de centrale plaats is verankerd.

Bijzonder detail: ds. Arjen van der Spek hoort bij een groep van tientallen predikanten die Israël en Palestina eerder bezochten in het kader van de permanente educatie. Ds. Van der Spek heeft over zijn ervaringen verteld onder meer tijdens de werkgemeenschap. 

Foto: graffiti op de Palestijnse Westbank