Paaslied in coronatijd

Een Amerikaanse lieddichteres uit Philadelphia, Carolyn Winfrey Gillette, schreef een Paaslied voor deze tijd waarin niemand naar de kerk kan om samen Pasen te vieren. Hoe doe je dat thuis in je eentje? Zij is Methodist van achtergrond, nu Presbyterian pastor. In beide kerken gebruiken ze haar vele liederen.

De protestantse dichter-dominee Gert Landman uit De Bildt heeft het vertaald en hertaald. Het is te zingen op de wijs van 'Eén naam is onze hope' / 'De ware kerk des Heren' of op de wijs van 'Zo lang wij adem halen' (Lied 657)


Paaslied in coronatijd
 
Dit is een vreemde Pasen,
zo anders dan voorheen:
we bidden afgezonderd,
we zingen thuis alleen.
Met iedereen op afstand,
ook wie de dienst nu leidt:
een lege kerk, een beeldscherm,
wij vieren ver verspreid.
 
Geen zingende gemeente,
geen hartverrukkend koor,
hoe dringt dan nu de vreugde
van Pasen tot ons door?
Geef elk, aan huis gebonden,
toch de genade om
uw opstanding te vieren:
elk huis een heiligdom.
 
Niet van een kerk vol mensen
straalt nu de blijdschap af,
maar van het nieuws van vrouwen
die zien het lege graf;
van leerlingen die twijf’lend
naar Galilea gaan,
vol vreugde Hem herkennen:
de Heer is opgestaan!
 
In alle zorg en moeite
bedenken wij toch wel
wie voor ons heeft geleden,
wie daalde in de hel,
wie daar de weg ons baande,
geen dood die Hem nog bindt;
nu kan ons niets meer scheiden
van Hem die ons bemint.
 
Wij danken U met Pasen,
als kerk, hoe ook verspreid
en toch uw ene lichaam,
U dienend wijd en zijd.
Door thuis of bij een ziekbed
te zorgen voor elkaar
wordt hier het nieuws van Pasen
ook in ons leven waar. 

Vertaling Gert Landman