Foto: bijbeltekst in oud handschrift (archieffoto)
Geloofsbelijdenis vanuit de eigen taal
Het kwam spontaan tot stand. Ik heb het over de geloofsbelijdenis geschreven vanuit het Nedersaksisch. Ds. Klaas van der Kamp bracht de tekst naar voren tijdens een dienst in De Bleek in Almelo. En ds. Siebe Hiemstra, aanwezig in de kerk, heeft de tekst opgevraagd en overgezet in de Friese taal. Dat geeft een mooi gezamenlijk aanbod voor mensen die een dienst in de eigen moedertaal willen houden.
Je kunt natuurlijk gebruik maken van een letterlijke vertaling van het Apostolicum; maar je zou ook één van onderstaande teksten kunnen gebruiken als je de trinitarische invalshoek van het Apostolicum wilt koppelen een het gebruik van moedertaal in de Bijbel. Onderstaande tekst volgt de drieslag in de belijdenissen van de vroege kerk; het gaat over de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Die drieslag krijgt op kernthema’s invulling door te laten zien hoe juist bij zo’n onderwerp de Bijbel Aramese citaten plaatst.
Hieronder de twee teksten.
Allereerst in het Nedersaksisch:
Veurof: As ut spannend wördt giet un mense vaak weer streektaal proatn, assie det so e-went is. So ist ok in ut ni’je testament. Ast spannend wördt, stoan dr iniens citaten uut ut Aramees. Mensn proatn weer hun moerstaal. Vandage wölln we de beliedenis benuumn rondumme enkele Aramese tekstn uut ut evangelie.
Tekst:
Ik geleuve in God, die we Abba noemn, det is Aramees veur ‘Vader’ (Markus 14: 36).
En ik geleuve in Jezus, Zien Zeune.
IJ is as koning op een ezelsveuln Jeruzalem binn e reedn.
En de mens reupn: ‘Hosanna’,
det is Aramees veur: ‘Red oons now’ (Mat. 21: 9, Markus 11: 9, Joh. 12: 13).
En Jezus redn de mensn.
Aanders dan veul mensn dachtn.
IJ redn deur los te laotn.
IJ vuuln de pine en röp ut: ‘Eli, eli, lama, sabachtani’,
det is Aramees en betekent: ‘Mien God, mien God, woarumme ebbi mien verloatn’.
(Mat. 27: 46, Mk 15: 34)
IJ is e-störvn. D'emel bleek niet op eign streepn te stoan.
IJ ef weer verbinding emaakt tussen emel en aarde.
Det ut kloar was, bliekt ut de gebeurtenissn drie daagn later.
As Ie opstiel uut de doodn, deur de tún löp,
en pas herkent wödt deur Maria as IJ eur name nuumt en sie seg: ‘Rabboeni’,
det is Aramees en betekent: ‘Mien Meester’ (Johannes 20: 16).
Ik geleuve det wi’j mensn zo ok zölln opstoan en leem,
zoas Jezus al teegn de dochter van Jaïrus esegt ef:
‘Talitha koem’. Det is Aramees veur: ‘Meissien, stao op’ (Markus 5: 41).
Ik geleuve det wi’j det inzicht könn kriegn deur de eilige Geest.
Fan die Geest segn Joodn en vreemn:
‘Wi’j hörn ut in oonze eign taal, in oons eign dialect’ (Handelingen 2: 11).
Wi’j leemn toe noar die ni’je weerld,
zoas Jezus die gef.
En wi’j vraogn daorumme - in de taal die Jezus espreukn ef - met Paulus:
‘Maranatha’, det is Aramees veur: ‘Kom, Here Jezus’ (1 Kor. 16: 22).
Kloar.
En een overzetting in het Fries met een eigen introductie van ds. Siebe H. Hiemstra:
As it hiel spannend wurd, dan gjin je faaks wer de taal prate, wêr’t hja mei opgroeit binne.
Sa lies ik koartlyn in boek fan Marica van der Meer út Warkum, se hat in boek skreaun, yn it
Nederlansk, oer har fytstocht fan Warkum nei Tasmanië, ûnder Australië.
Op in dei, as se troch China fytst, komt dêr opiens in keppel lulke hûnnen op har ôfstowen.
Hja wurd deabenauwd en se racht se út yn it Frysk. Op sa’n iislyk moment komt de
memmetael wer boppe! En de hûnnen giene fuort!
Sa gjit dat ek yn it Nije Testamint. As it spannend wurd, stean dêr ynienen citaten út it
Aramees. Minsken praete dan wêr har memmetael.
Hjoed lêze wy in geloofsbelidenis rûnom Aramese teksten út it Evangeelje, skreaun troch ds.
Klaas van der Kamp (yn it Nedersaksisch).
Ik leauw yn God, dy’t wy Abba neame, dat is Aramees foar “Heit”. (Markus 14: 36)
En ik leauw yn Jesus, syn soan.
Hy is as kening op in ezelsfôle Jerusalem yn riden. En de minsken rôpen: ”Hosanna”, dat is
Aramees foar: “Rêd ús dochs”. (Matteüs 21: 9, Mk 11: 9, Joh 12: 13)
En Jesus rêdde de minsken. Oars as de minsken tochten, hy rêdde troch los te litten.
Hy fielde alle pine en rôp út: “Eli, eli, lama sabachtani”, dat is Aramees en betsjut: “Myn
God, myn God, wêrom hast my ferlitten?” (Psalm 22, Matteüs 27: 46, Mk 15: 34)
Hy is stoarn. De himmel hoe it net foarkomme…
Hy hat wêr febinning makke tusken himmel en ierde. Dat it klear wie, bliek út wat der barde
trije dagen letter.
As hy opstie út de dea, troch de tún run, en pas weromkent war troch Maria doe’t hy har
namme neamde, en sy sei: “Rabboeni”, da’s Aramees en betsjut: “Myn Master”. (Joh 20: 16)
Ik leauw dat wy minsken sa ek opstean sille en libje, sa as Jesus al tsjin it famke fan Jaïrus sei:
“Talitha koem”. Dat is Aramees foar: “Famke, giest stean!” (Markus 5: 41)
Ik leauw dat wy dit ynsjoch krije kinne troch de Hillige Geast. Fan dy Geast seine Joaden en
frjemden: “Wy hearre it yn ús eigen tael.” (Handelingen 2: 11)
Wy libje nei dy nije wrald ta, sa as Jesus sei.
En wy freegje dêrom - yn ‘e tael dy’t Jesus spriek, - mei Paulus: “Maranatha”, dat is Aramees
foar: “Kom, Heer Jesus, kom!” (I Kor 16: 22)
Amen